RİCCEUR (Paul), transız filozof (Valence 1913). Strasbourg Edebiyat fakültesi’nde profesörlük yaptı (1948-1956), daha sonra Paris ve Nanterre’de ders verdi. Çalışmalarında görüngübilimsel betimleme ile bilinçsel analizi birleştirdi. Ricoeur’ün bir tür irade felsefesi olan düşüncesi, Philo- sophie de la volonte: le volontaire et l’in volontaire (İrade felsefesi: iradeli ve iradesiz) [1949, değişiklik yapılmadan 1950’de yeniden basıldı] adlı tez çalışmasında, iradenin fizyolojisinden yola çıkarak, Finitude et culpabilite’de (Sonluluk ve suçluluk) [1960], bir irade ahlakına, irade metafiziğine ulaşır (ilk çalışmasının II. cildini meydana getiren bu yapıt daha sonra iki ayrı başlık altında yayımladı: l’Homme faillible [Yanılan insan], 1960, ve la Symbologique du mal [Kötünün simgeseli], 1963). Ayrı¬ca, Kari Jaspers et la philosophie de I’ existence’\ (Kari Jaspers ve varoluş felsefesi) [1947, M. Dufrenne ile birlikte] yazdı ve Esprit dergisinin yayınlarına katkıda bulundu.
De l’interprdtation. Essai sur Freud’ da (Yorumlama. Freud üzerine deneme) [1965] simge sorununu inceledi ve Freud’ u örnek aldı; psikanalizin, dolaysız bilincin yanılsamalarını bertaraf ederek felsefi düşünceye yetkinlik kazanma olanağı sağlayan bir disiplin olduğunu gösterdi. Ricceur’e göre Freud aynı zamanda bir eylem ustasıdır: yaşamın acımasızlığına ilişkin (Eros ve Thanatos seçeneği) belli bir kötümserlik aracılığıyla bize durmadan gerçeği kavrama dersi verir. Ricceur bu temayı le Conflit des interprdtations, essais d’hermeneutique (Yorumların çatışması, bir yorumbilim denemesi) [1969] adlı ya¬pıtında yeniden ele aldı. Başka yapıtları: la Metaphore vive (Canlı mecaz) [1975], Temps et recit (Zaman ve anlatı)
